Besinlerin Kuru ya da Yaş Olması Ne Anlama Gelir?

Geleneksel tıpta “yaş” özellik “esneklik/elastisite” durumunu ifade eder. Diyelim ki bir kimsenin mizacı yaş ve bedeninde rutubet fazlaysa, o kişinin vücut organlarının elastik olduğu anlamına gelir. Kilo almaya daha yatkındırlar. Daha sağlıklı bir cilde sahiptirler. Saçları daha esnek ve yumuşak olur. Tırnakları da ayrıca yumuşak yapılıdır.

Elastisite durumu, kişinin ruh yapısında da kendisini gösterir. Yani hem bedensel hem de ruhsal açıdan esnektirler. Şöyle ki sorunları çabuk kabullenirler, farklı konulara karşı açıktırlar ve genelde sabit görüşlü olmayıp inandığı şeyde hoşgörülü davranırlar.

Demek ki Geleneksel tıpta “yaş” kavramı “ıslaklık” anlamına gelmez. Bazı yiyecek ve içeceklerin mizacı “yaş”tır bazılarınınsa kuru. Yaş gıdaları çok fazla tüketmek insanda “yaş” özelliği artırır. Yaş mizacı olan gıdalara; su, marul, ayran, yoğurt, süt ürünleri, ekşimtırak besinler, turunçgiller (portakal, limon vs.), karpuz ve su özelliği taşıyan -tatsız, renksiz, kokusuz ve şekil alabilen- her yiyecek ve içecek örnek verilebilir.

Geleneksel tıpta “kuruluk” ise “yaş” özelliğin tam tersidir. Kararlılık, kırılganlık, düşük elastisite ve stabilizasyon gibi özellikler örnek verilebilir. Kuru gıdalar, cilde uygulandığında ya da ağız yoluyla alındığında vücutta kuruluğu artırır. Örneğin cilt ya da mukoza tabakasında (burun, göz kapağı, ağız içi vs.) kuruluk görülür ve ufak bir darbe ya da baskıyla kanama ya da zedelenme görülebilir. Böyle kişilerde, saçlar kuru ve kötü görünebilir. Kişide kabızlık ve boşaltım problemleri gözlemlenebilir. Ruhsal açıdan da bu kişiler genelde sabit görüşlü olurlar ve fikirlerinin değişmesi pek zordur.